Drugą część artykułu zacznijmy od kilku wskazówek na temat wentylowania dachu. Dlaczego to takie ważne, aby zapewnić przepływ powietrza pomiędzy warstwami naszego dachu? Zróżnicowanie temperatury i ciśnienia pary wodnej, po obydwu stronach dachu, mogą prowadzić do wykraplania wilgoci w jego wnętrzu. Para wodna dyfundująca poprzez warstwy dachu musi zostać usunięta na zewnątrz, zanim napotka na swojej drodze warunki powodujące jej wykroplenie. Efekt taki uzyskuje się poprzez odpowiednie wentylowanie szczelin pod pokryciem dachu. Para wodna może być usuwana ze szczeliny pomiędzy: warstwą izolacji termicznej i pokryciem, warstwą izolacji termicznej i dodatkową warstwą pokrycia, dodatkową warstwą pokrycia i pokryciem zewnętrznym. Zastosowanie warstw dachu o odpowiednio wysokim oporze dyfuzyjnym pozwala ograniczyć intensywność strumienia wilgoci wnikającego w głąb dachu, a wentylowanie usuwa dyfundującą parę wodną na zewnątrz. Decydujące znaczenie dla przebiegu i intensywności wentylacji dachu ma długość krokwi i układ warstw a także opór dyfuzyjny warstw izolacyjnych.

Wentylowanie w dachu stromym odbywa się za pomocą szczelin wentylacyjnych (nawiewnych) przy okapie dachu oraz szczelin (wywiewnych) przy kalenicy. Przekrój otworów wentylacyjnych musi wynosić przynajmniej 2‰ powierzchni dachu przypadającej na metr bieżący długości okapu i jednocześnie nie mniej niż 200cm² otwartej powierzchni otworów. Otwory tej wielkości są odpowiednie dla dachów o długości połaci powyżej 10m, przy długościach większych powierzchnia otworów nie może być mniejsza od 2‰. Przekrój otworów w kalenicy powinien wynosić przynajmniej 0,5‰ przypadającej na nią powierzchni dachu. Także w narożach dachu konieczne jest utrzymanie powierzchni otworów wentylacyjnych na poziomie 0,5‰ przypadających na nie połaci dachu.
 

Warto teraz omówić kwestię wiatroszczelności dachów. Problem wiatroszczelności nad poddaszem użytkowym nie został, jak dotąd, ujęty w żadne zasady projektowe ani przepisy, chociaż wymaga tego praktyka wykonawcza. Dotąd troszczono się jedynie o odpowiednią izolacyjność termiczną, umieszczenie paroizolacji lub wentylowanie przestrzeni pod pokryciem. Przepływ powietrza w dachach jest związany z wartością ciśnienia atmosferycznego oraz parciem i ssaniem wiatru. W praktyce obserwuje się, trudne do wytłumaczenia inaczej, zawilgocenia wynikające właśnie z wymuszonego w ten sposób powietrza.
 

Najczęściej występujące błędy w sztuce budowlanej doprowadzające do nieszczelności i dostawania się wymuszonego powietrza do wnętrza warstw dachu:

• braku folii nad warstwą desek w deskowaniu, łączonym na pióro i wpust, prowadzi do wnikania powietrza od spodu do wnętrza warstw dachowych
• niedokładnie sklejone warstwy folii mogą nie stanowić skutecznej bariery dla parcia wiatru
• niedbale ułożona warstwa paroizolacji, w której styki nie są ze sobą szczelnie połączone, również nie jest właściwą przeszkodą do działania wiatru (szczelna paroizolacja spełnia bowiem w tym układzie funkcję wiatroizolacji)

Wszelkie punkty w budynku, gdzie występuje brak ciągłości izolacji przeciwwiatrowej, stanowią słabe punkty i wymagają bardzo starannego uszczelniania. W miarę możliwości należy takich sytuacji unikać.
 

Pozostało zwrócić uwagę na ostatnią kwestię – izolacja termiczna dachu stromego.

Izolacja może być układana w dachu poddasza użytkowego na różne sposoby:

• pomiędzy krokwiami
• pomiędzy i pod krokwiami
• pomiędzy i na krokwiach
• ponad krokwiami

Zastosowanie w dachu warstwy paroizolacyjnej pozwala ograniczyć strumień pary dyfundującej i tym samym zmniejszyć ryzyko wykraplania pary wodnej w warstwie materiału izolacyjnego. Informacje dotyczące właściwości dyfuzyjnych materiałów budowlanych można uzyskać u producenta lub autoryzowanego dystrybutora materiałów, a także w literaturze z zakresu fizyki budowli.
 

Maksymalna wartość współczynnika przenikania ciepła dla stropów i dachów nad pomieszczeniem ogrzewanym do temperatury ≥16ºC, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. Dz. Ust. Nr 75 poz 690, wynosi 0.30W/(m²K).
 

Przy zastosowaniu izolacji cieplnej z wełny mineralnej o obliczeniowej przewodności ciepła 0.04 W/(mK) jej grubość, jeśli nie uwzględni się oporów cieplnych pozostałych warstw i mostków cieplnych tworzonych przez krokwie dachowe, powinna wynosić przynajmniej 13cm. Zastosowanie materiałów o niższej wartości współczynnika przewodzenia ciepła wiąże się oczywiście ze zmianą tej grubości. Uwzględnienie lepiej przewodzących ciepło przekrojów krokwi wymaga zastosowania warstwy izolacji termicznej o grubości przynajmniej 15cm. Ekonomicznie uzasadnione grubości warstwy izolacji wełny są jednak jeszcze większe i przekraczają obecnie 20cm.