Pojawiają się one zarówno na etapie wykonywania projektów domów jak i w realizacji. Błędy projektowe dotyczą szczególnie wentylacji, orynnowania i ochrony przeciwśniegowej, natomiast te powstałe podczas budowy związane są często ze źle pojętą oszczędnością lub niestarannością wykonawcy. Powstają dachy bez opierzenia i orynnowania, które inwestor ze względów finansowych decyduje się zamontować później, poprzestając na atrakcyjnym wyglądzie samego pokrycia. Zdarza się, że instalacje elektryczne przebijają izolację połaci dachowej, płotki przeciwśniegowe źle rozstawione i montowane do pokrycia, a materiały izolacyjne wadliwe, układane i mocowane do konstrukcji nośnej. Efekty tych niedociągnięć często pozostają ukryte przed użytkownikami przez kilka lat. Wiele z nich ma jednak źródło w źle zaprojektowanym lub ogólnikowym projekcie.
Ochrona przeciwśniegowa
Dobór odpowiednich metod ochrony przeciwśniegowej obejmuje zastosowanie odpowiedniej ilości śniegołapów (rozbijających osuwający się śnieg) i płotków śniegowych (powstrzymujących śnieg). Dostępne na rynku wsporniki płotków dostosowane są do montażu na różnych pokryciach - blachodachówce, dachówce ceramicznej, cementowej, goncie, itp. Wsporniki należy montować w odpowiednim rozstawie i można je przykręcać bezpośrednio na pokryciu, niezależnie od rozstawu krokwi. Należy też odpowiednio dobrać wielkość płotków.
Ustalanie ciężaru śniegu nie powinno odbywać się jedynie na podstawie norm. Należy przewidzieć bardzo obfite opady lub zawiewanie śniegu w jedno miejsce dachu oraz fakt, że na jednostce powierzchni dachu płaskiego opad jest większy niż dachu skośnego. Przy wysokich i stromych dachach zaleca się stosowanie dwóch rzędów płotków albo jednego rzędu i śniegołapów powyżej. Zalecane jest opłotkowanie również takich elementów jak mansardy.
Wentylacja
Błędy związane z wentylacją dachu mogą prowadzić do powstania licznych uszkodzeń. Latem brak sprawnej wentylacji może doprowadzić do zniszczenia izolacji termicznej i przeciwwodnej. Jeżeli pokrycie będzie nieszczelne, woda deszczowa, która się pod nie dostanie może doprowadzić do zamoknięcia izolacji termicznej i dalej do rozwoju pleśni. W czasie zimy zniszczona lub źle zamontowana izolacja może przepuszczać parę wodną razem z ciepłem. Obserwowane czasami przesuwanie się lodu ku strefie okapu i tworzenie tam nawisów śnieżnych może świadczyć o tym, że w pewnym miejscu górnej części połaci występuje mostek cieplny. Uciekające ciepło roztapia od spodu zalegający śnieg, a woda spływa w kierunku zimnego (poza obrysem murów) okapu, gdzie zamarza. Nad okapem tworzą się wtedy sople lodu albo nawisy z osuwającego się po lodzie śniegu.
Odpowiednia wentylacja zależy zarówno od układu warstw izolacji i elementów tworzących konstrukcję nośną, jak również od nachylenia dachu. Zaleca się, aby w dachu skośnym nachylenie połaci przebitych lukarnami lub przy ściankach pionowych nie było mniejsze niż 22°. W celu zapewnienia poprawnej cyrkulacji powietrza zaleca się też wykonanie dodatkowych otworów wentylacyjnych przed i za przejściami przez dach (lukarny, kominy, okna dachowe).
Zabezpieczenie izolacji
Zabezpieczenie wartw izolacji przed ssaniem wiatru można wykonać na trzy sposoby: balastem na dachach płaskich, klejeniem (substancjami bitumicznymi lub syntetycznymi) albo mechanicznie (punktowo lub liniowo). Odpowiednie mocowanie w strefie brzegowej i przy połączeniu dachu z innymi elementami budynku zapobiega osuwaniu się hydroizolacji. Może ono nastąpić wskutek ruchów termicznych pokrycia dachu lub termoizolacji zarówno na dachach płaskich jak i skośnych, doprowadzając do rozerwania izolacji lub tworzenia się zastoisk wody w pofałdowaniach.
"Trudnym miejscem" dachu skośnego jest detal okapu i kalenicy. Zdarza się, że warstwa hydroizolacyjna chroniąca od góry termoizolację przed skroplinami lub wodą przedostającą się przez pokrycie nie jest doprowadzana do pasa podrynnowego ani nadrynnowego. Woda spływająca po takiej izolacji nie dopływa do rynny, lecz wycieka na elewację lub podpitkę okapu, powodując ich zawilgocenie. Zdarza się też, że w okolicy pasa nadrynnowego folia jest układana w taki sposób, że tworzy basen, w którym woda spod pokrycia gromadzi się, a zimą może zamarzać i rozsadzać pokrycie okapu. Powyższe błędy mogą popełnić zarówno wykonawcy jak i projektanci przez wykonanie błędnego rysunku, jednak w pierwszym przypadku może to być również błąd wynikający z ogólnikowości projektu.
W celu umożliwienia dokładnego montażu zewnętrznej warstwy izolacji przeciwwodnej dachu płaskiego, a także zapewnienia swobodnego dostępu do nie j w przypadku awarii, elementy przechodzące przez dach – takie jak anteny, kominy, wpusty, wyrzutnie czy czerpnie wentylacyjne – muszą być od siebie odsunięte na odpowiednią odległość. Zaleca się rozstaw 50cm od krawędzi kołnierza uszczelniającego.
W kolejnej części artykułu rozwiniemy problematykę rozwiązań izolacji i odwodnienia dachów oraz stosowanych obecnie konstrukcji drewnianych.
